Yüce Yaratıcı "Anın beni anayım sizi!" diye ferman etti. Gerçek açık-seçikti: Mü'min için anılmak, Allah
katında zikredilmekti, O'nu anmanın mutlu neticesiydi.
Kişi Allah katında anılmayı hak etmişse eğer, adını bilmese dünya, ne kaybederdi?
Yüce katta anılmıyorsa eğer biri, dünya ansa onu, ne ifade ederdi?
Yâ Rab! Andırma bize seni yâdetmeyeni!
Yâ Rab! Unutma bizi, biz unutsak da seni!
Bu niyaz ile bitiriyorum anılarımı, "Hayat Mektebinden Notlar"ımı. Onu okuyup benim için bağışlanma ve
rahmet dileyecek, fatiha gönderecek olanlar için ben şimdiden arz ediyorum teşekkürlerimi, mutluluk, mağfiret
ve rahmet dileklerimi.